Gisteravond, 21 november, stond de thuiswedstrijd tegen TVS op het programma. De uitwedstrijd verloren we met 2-3. Nu kwamen er twee andere spelers naar ons toe. Een van de twee kende ik: Gerrit Barten. De andere, Ad van Vreeswijk,speelt net als Gerrit ook in het TVS-team  dat deelneemt aan de “gewone”competitie. Invaller bij ons was Eefjan Timmerman, en dat heeft TVS geweten.

Eefjan speelde de eerste wedstrijd tegen Gerrit Barten en won na een 0-2 achterstand met 3-2.Het verschil was minimaal en de spanning steeg ten top.

Ik kreeg in 4 games klop van Ad v.Vreeswijk. Ik was erg boos op mezelf, want ik had volgens mij voldoende kansen om de wedstrijd te winnen. Maar ja, willen maar niet kunnen.

Het dubbel, in 4 games, was voor TVS.

Na de pauze overwon Eefjan tegenstander Ad van Vreeswijk in 5 games, zodat mijn wedstrijd tegen Gerrit Barten de beslissing van de avond moest brengen. In de eerste game ging ik met 2-11 voor de bijl. In de tweede game kreeg ik vat op het spel van Gerrit en stond ik regelmatig twee punten voor. Ik won de game maar kon mijn vorm in de derde game niet voldoende vasthouden en dus verloor ik. In de vierde game gooide ik alles in de strijd en ja hoor, ik redde het. Het bleek mij in die game dat Gerrit veel moeite had met een door mij gekapte servicebal. Ik bracht de stand weer op 2-2.

Ik dacht bij het begin van de vijfde game: het zal me toch niet gebeuren dat ik weer verlies en daarmee de teamwedstrijd. Maar kennelijk was voor Gerrit de spanning teveel want hij stond al snel op een 1-5 achterstand.

Ik kon de voorsprong houden, vooral door die voor Gerrit moeilijke service te gebruiken. Toen hij merkte dat hij niet meer kon winnen ging hij va banque spelen, maar het baatte niets, hij verloor met 4-11. Hij wil voortaan niet meer tegen mij spelen, zei hij later toen hij weer kon lachen. Wat mij bij hem opviel was, dat zijn spel wel goed is, maar dat hij mentaal ten onder gaat als het niet gaat zoals hij wil. Ook in de wedstrijd tegen Eefjan was er een soortgelijk scenario te zien geweest.

Enfin, de winst met 3-2 was binnen en dat deed ons deugd.

Herman Bosman